11วิธีที่จะอ่านหนังสือสอบคนเดียวให้Work!

ช่วงนี้เป็นช่วงที่เข้าสู่เทศกาลสอบปลายภาค หลายคนอาจจะสอบเสร็จแล้ว แต่สำหรับใครที่ยังไม่ได้สอบ หรือรอสอบตอนอื่นแล้วยังอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ลองมาอ่านข้างล่างนี้ดูค่ะ เป็นวิธีที่เราใช้บ่อยๆสมัยเรียน อาจจะไร้สาระบ้าง แต่ทำตามแล้วมันแจ่มนะเออ

1.อย่าทะเลาะ หรือมีเรื่องที่ทำขุ่นหมองข้องใจกับแฟน

อย่าทำเป็นล้อเล่นไปเชียว ใครที่มีแฟนคงจะรู้ว่าเขาหรือเธอมีอิทธิพลมากขนาดไหนต่อการอ่านหนังสือสอบ เรื่องอื่นกับงานน่ะใครๆก็บอกว่าแยกแยะได้ แต่เว้นเรื่องนี้ไว้เรื่องนึง วันไหนที่คุณทะเลาะกับแฟน หรือถูกแฟนบอกเลิกในช่วงสอบล่ะก็ มันทำให้คุณคิดมากจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยล่ะ ตอนอ่านหนังสือก็จะนึกถึงเรื่องที่เจ็บปวดกับแฟนเป็นพักๆ นอกจากไม่มีสมาธิอ่านหนังสือแล้วอาจจะประชดชีวิตตัวเองด้วยการทำตัวให้เหลวแหลกเลยก็ได้

2.ทำอย่างอื่นให้เสร็จแล้วค่อยอ่าน

เวลาที่ยังไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำตอนใกล้ตายก็รู้สึกตายตาไม่หลับเลยใช่มั้ย ตอนอ่านหนังสือก็เหมือนกัน พอมีอย่างอื่นที่ค้างคาแล้วไปอ่านหนังสือก็จะคิดถึงแต่เรื่องนั้น ลังเลคิดว่าจะทำต่อดีมั้ยหรือไม่ทำดี หรือที่จริงควรทำอย่างนั้นอย่างนี้ คิดอยู่นั่นแหละ ตัวหนังสือที่อ่านๆก็เลยกลายเป็นเรื่องผ่านตาไป

3.ตั้งใจเรียนซะสิ

หายากนะที่จะมีอาจารย์คนไหนมาช่วยทวนเรื่องที่เคยเรียนก่อนสอบ(บอกว่าจะออกอะไรบ้างก็บุญโขแล้ว) ท่านก็มีเวลาส่วนตัวเหมือนเรา ถ้าเข้าใจตั้งแต่อยู่ในห้องเรียน เวลาอ่านหนังสือช่วงใกล้สอบก็ง่ายขึ้น เพราะพอจะอ่านเราก็รู้สึกว่า เฮ้ยเรื่องนี้เรารู้อยู่แล้ว จำได้ๆ งั้นผ่านไปเรื่องอื่นเลยแล้วกัน ดีกว่ามาคิดเฮ้ยเรื่องนี้มันเป็นไงมาไงฟะ เห็นมั้ยย่นเวลาอ่านหนังสือได้เยอะ แต่ก็อย่ามั่นใจมากจนเกินไป บางวิชามันก็ไม่ได้ออกตามหนังสือ(อย่างเช่นคณิตศาสตร์ สอนอย่างมัธยมแต่ข้อสอบยังกับป.ตรี เรื่องแคลคูลัสน่ะเห็นมั้ย) การทำความเข้าใจตั้งแต่ในคาบเรียนมันจะทำให้เรามีเวลาไปทำโจทย์ที่ยากกว่าตอนอยู่ในห้องเรียนได้ค่ะ

4.หนีห่างจากIT

ตอนอ่านหนังสือมันอย่างน้อยก็มีแค่กระดาษกับแสงไฟเท่านั้นแหละที่จะช่วยเราได้ แต่เทคโนโลยีมันทำให้เราสะดวกสบายและได้รับความบันเทิงมากไปหน่อย เลยทำให้หลายคนเคลิ้มไปกับมัน โดยเฉพาะพวกอยู่หอพักแล้วมีไวเลสเนี่ยต่อโน้ตบุ๊คกันกระจายเลยใช่มั้ย เล่นเอาซะไม่อยากอ่านหนังสือเลย ทางที่ดีก็อยู่ห่างๆมันซะ ถ้าใครต้องอ่านจากสไลด์PowerPointก็ปริ๊นใส่กระดาษ(มันอ่านง่ายกว่าเลื่อนไปเลื่อนมาในคอมจริงๆนา) ฝากไว้ที่บ้าน หรือเอาเก็บใส่กล่องสมบัติแล้วล็อคกุญแจไว้ซะ หรือถ้ากลัวจะไขขึ้นมา ก็ทำให้มันพัง เอาน้ำราด ปล่อยไวรัสลงคอม เท่านี้เราก็จะห่างมันได้เป็นเดือนเลยล่ะ วะฮะๆฮ่า

5.อ่านหนังสือตอนกลางคืน

วิธีเบสิคสำหรับคนชอบความเงียบ ถ้าใครคิดว่ากลางวันมันร้อน แล้วเจอเสียงดังๆจากคนรอบข้างแล้วมันทำให้เสียสมาธิ อ่านไม่ได้ ลองเปลี่ยนเวลามาอ่านในยามราตรีค่ะ ทั้งเงียบ ทั้งเย็น ส่วนใหญ่หลับกันหมดแล้ว ถึงจะมีคนอ่านกลางคืนเหมือนกันก็ทำเสียงดังไม่ได้เพราะจะรบกวนการนอนของคนที่เหลือ แถมไม่มีใครมาคุยรบกวนตอนอ่านหนังสือ โลกนี้เป็นของข้าแล้ว คราวนี้จะตั้งใจอ่านอะไรก็อ่านไปค่ะ แต่ถ้าอ่านแบบโต้รุ่งแบบไม่หลับไม่นอนระวังผลข้างเคียงตอนทำข้อสอบนะคะ เพราะสิ่งที่อ่านไว้อาจจะสูญเปล่าเพราะลืม เบลอ ง่วงนอน ดีไม่ดีจะหลับคาห้องสอบซะอีก  สรุปวิธีนี้เหมาะสำหรับคนที่ร่างกายพร้อมด้วย อ่อ และวิธีนี้ไม่เหมาะสำหรับคนที่กลัวผีนะ

6.นอนให้อิ่มแล้วค่อยอ่าน

อันนี้สำหรับคนบริหารเวลาเป็นจริงๆค่ะ ไม่รู้ว่าหนังสือมันมีสารอะไรเคลือบไว้ พอเริ่มอ่านหนังสือได้ซักหน้าสองหน้าก็จะเริ่มทำตาปรือ สมองเบลอ แล้วก็ Zzzz กว่าจะตื่นมาก็ไม่มีเวลาอ่านหนังสือสอบแล้ว คราวนี้กลายเป็นอ่านแบบลนๆอีก แล้วอะไรจะเข้าหัวล่ะ ให้เรานอนจนเต็มอิ่มซะก่อน พอตื่นมาในหัวมันก็จะว่างเปล่า ไม่ใช่สมองกลวงนะ แต่พร้อมที่จะรับอะไรมาใส่หัวโดยที่ไม่มีอาการต่อต้านเลยตะหากล่ะ

7.อย่าอ่านในห้องสมุดที่เปิดแอร์เย็นๆ

รู้มั้ยอากาศเย็นๆมันน่านอนแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะนอนมาเต็มอิ่มแล้วก็เถอะ ขนาดนอนบนเตียงในห้องแอร์ตื่นมาแทบไม่อยากจะลุกขึ้นเลย แล้วนั่งอ่านหนังสือเฉยๆจะทนไหวเหรอ ถ้าจำเป็นจริงๆก็เปิดให้มันเย็นแบบพอดีๆค่ะ ไม่งั้นอ่านไปไม่กี่หน้าก็ฟุบคาโต๊ะ อาเมน

8.เปลี่ยนคนที่เราไม่ชอบหน้าให้กลายเป็นคู่แข่งทางการเรียน

เอาเถอะถึงเค้าจะรู้ตัวหรือไม่ว่าเราหมั่นใส้เค้าน่ะ แต่มันก็รู้สึกดีใช่มั้ยที่มีอะไรเหนือกว่า เวลาที่คิดจะทำอะไรที่ไม่เข้าท่าในช่วงสอบให้คิดเอาไว้ซะว่า ถ้าเจ้าหมอนี่มันได้คะแนนดีกว่าเราคงถูกเยาะเย้ยแน่ๆ จะต่อหน้าหรือลับหลังก็เถอะ แต่ไม่ต้องไปประกาศท้าแข่งกับมันนะ อย่างน้อยก็เผื่อเราแพ้ไง

กรณีตัวอย่าง เราทะเลาะกับเพื่อนที่ผลการเรียนสูสีกันตอน ม.ต้น  เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องแหละ แต่ทิฐิแรงเกินไปเลยคืนดีช้าไปหน่อย ช่วงที่แง่งๆใส่กันก็อ่านหนังสือสอบเพราะแรงฮึดแปลกๆ แบบกว่ากลัวมันทำคะแนนได้เยอะกว่าเราแล้วเอาไปกระแนะกระแหนน่ะ แถมคะแนนสอบก็ประกาศในห้องด้วย สุดท้ายก็ชนะมัน ฮี่ๆ

 9.คิดถึงหน้าพ่อแม่ซะบ้าง

ในสังคมของพ่อแม่เราเวลาคุยกับชาวบ้านเรื่องลูกๆ ถ้ายังเรียนไม่จบก็จะพูดกันเรื่องเรียนทั้งนั้นแหละ คงไม่มีพ่อแม่คนไหนกล้าพูดอวดให้คนอื่นเค้าฟังหรอกว่าลูกตัวเองเรียน5ปี หรือใกล้โดนรีไทร์ เวลาที่เรารู้ผลการเรียนแย่ๆแล้วพ่อแม่มาถามก็รู้สึกอึดอัดใช่มั้ย(บางคนนี่ถึงขนาดรอรับผลการเรียนทางจดหมายเพื่อเอาไปซ่อนเลย) ถ้ายังไม่ได้หาเงินส่งตัวเองเรียนก็นึกถึงผู้มีพระคุณต่อเราไว้ก่อน นึกถึงสีหน้าตอนที่คนอื่นถามถึงผลการเรียนของคุณ

10.หักห้ามใจที่จะทำเรื่องอื่นไว้ซะ

พิมพ์ๆไปมันง่าย อ่านง่าย แต่วิธีนี้เป็นวิธีที่ทำยากเอาเรื่อง ถึงจะอยากทำโน่นทำนี่ก็ต้องหยุดความเอาแต่ใจตัวเองเอาไว้ก่อน ตารางสอบก็กำหนดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว แถมไม่ได้สอบทุกวัน(ส่วนใหญ่คงเป็นแบบนี้กัน) เวลาว่างๆไปอ่านหนังสือซะสิ

11.คลิกไปที่มุมขวาบนเถอะ

พอได้สติก็จะรู้ตัวแล้วว่ามันเริ่มไร้สาระ และนี่เป็นการเริ่มต้นที่จะหักห้ามใจตัวเอง ฉะนั้นคลิกไปซะ เดี๋ยวนี้เลย  (ALT+F4 ก็ได้ อิอิ)

Credit  http://bozomeaw.exteen.com/20090922/11-work

เพื่อน Vs คู่แข่ง

      
            เคยแข่งกับใครม่ะ ?  ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเราพยายามเอาชนะคนๆนั้นแทบตายแต่ก็ไม่เคยเอาชนะได้สักเรื่อง อย่างเรื่องเรียนเราก็แข่งกัน(แบบเล่นๆแอบจริงจังที่ตกลงกันไว้สนุกๆ)แต่เหมือนชั้นกลายเป็นคนกระจอกทุกที  ไม่ว่าจะแข่งเรื่องอะไรก็เป็นชั้นที่เป็นฝ่ายแพ้ทุกทีทำไมกัน

          อย่างสอบกลับมาก็กลายเป็นชั้นที่ทำไม่ค่อยจะได้หรือว่าเป็นเพราะชั้นกดดันตัวเองมากเกินไป  ตอนแรกมันก็สนุกอยู่หรอกน่ะแต่พอสอบเสร็จเพื่อนคนนั้นมันอาจไม่รู้ตัวมั้งที่แสดงออกมาสะขนาดนั้นก็เราทำข้อสอบไม่ได้เข้าใจม่ะ เวลาออกมาจากห้องสอบเลยเศร้า แงๆ T^T มันก้รู้แหละว่าเราเศร้า  แต่มันก็ออกมาทำท่าดี๊ด๊าใส่  พูดแบบประมานว่ามันทำได้  คนอื่นน่าจะทำข้อสอบได้เต็มกันเยอะเว้นแต่ว่ากากเท่านั้นแหละถึงทำไม่ได้ประมานนั้นแถมตบท้ายทีหลังเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังว่าแต่เวลามันก็ให้มาน้อยไปปข้อสอบตั้งเยอะมันเลยรนๆโอกาสทำข้อสอบพลาดก็เยอะอยู่อะแหละ โอ๊ยยยๆจี๊ดใจอ่ะ >.<  แถมทำตัวดี๊ด๊าเป็นพิเศษ  เราก็เข้าใจแหละว่าก็คนมันทำข้อสอบได้  แต่เรามันทำไม่ได้นิเราก็ย่อมรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าเป็นธรรมดาจริงม่ะยิ่งเจอคำพูดพวกนั้น  มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่แล้วอยากเอาชนะมากขึ้นๆ ทุกทีสักวันชั้นต้องเอาชนะให้ได้เลยคอยดู(นี่ไม่ใช่ความรู้สึกเกลียดชังอะไรน่ะ)ก็แค่อยากสั่งสอนเพื่อนคนนี้สะบ้างเพราะเรารู้ดีว่าการโดนพูดเหมือนดูถูกมันเป็นไงโดยเฉพาะคนที่เราอยากให้เค้าเป็นคนทีเข้าใจเรามากที่สุดแต่เค้ากลายเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกแย่ เราไม่เคยเลยที่จะพูดแดกดันเพื่อนคนนี้ตอนเค้าทำข้อสอบไม่ได้แต่เค้าไม่เข้าใจเราบ้างเลย  เคยพูดเล่นๆ แอบจริงจังไปว่าก็ใช่สิ นายมันได้คะแนนเยอะนิ  เรามันกากได้คะแนนน้อย  มันก็เหมือนจะพูดว่าโอ๊ยยยย!!!! อย่าคิดมากเราพูดเล่นแอบคิดจิงจังหลอ  ล้อเล่นๆ  แต่คือนึกในใจที่นายยยยยแสดงออกมาเนี่ยมันไม่ใช่เล่นๆ เลยน่ะ  เหมือนแสดงออกมาว่าชั้นมันอ่อนหัด อร๊ายยยยยยยโว้ววววกรี๊ดดดดด > <  หมั่นไส้วุ๊ย เมื่อไหร่วันนั้นจะเป็นของชั้นบ้างน่ะ  ฉันต้องเอาใหม่เริ่มใหม่พยายามใหม่สิน่ะต้องเอาชนะให้จงได้จะทำให้นั่งเงียบไม่พร่ามไม่โม้เลยคอยดู  โอกาสยังมีอีกครั้งอย่างน้อยๆ แค่เสมอก็ยังดี เกมส์มันยังไม่ Over สะหน่อย

         เรื่องมันไม่ได้ซีเรียสอะไรมากหรอกก็แค่แอบหมั่นไส้แล้วก็อยากสั่งสอนสะบ้าง 555 จริงๆ มันก็โอยุน่ะแข่งกันเรียนเนี่ย  แต่แค่มันควรจะอยู่บนความเหมาะสมแล้วก็เวลาพูดทำอะไรให้นึกถึงใจคนอีกคนที่เค้าพลาดบ้างไม่ใช่ซ้ำเติม  การที่เราเก่งกว่าแล้วยังปลอบใจคนอื่นให้คนที่เค้าเก่งน้อยกว่าเราไม่ให้เสียใจนอกจากจะทำให้เราดูดีในสายตาเค้าแล้วยังทำให้เค้ามองเราในแง่ดีๆมากกว่ามองเราแบบอยากเอาชนะแล้วอยากซ้ำเติมเราทีหลังน่ะ
   
ปล. เรากับเพื่อนคนนี้สนิทกันมากช่วยเหลือกันได้ทุกเรื่องตลอดแหละ แล้วเราก็รักกันมากด้วย แค่หมั่นไส้ตอนแข่งกันแล้วมันทับถมเรานี่แหละ (เอ๊ะ  หรือว่าเรามันขี้แพ้ชวนตี) อร๊ายยยยไม่สิไม่ใช่อย่างงั้น  อิอิ
          
          

ช้านมันยัยขี้ลืมที่ลืมเก่งที่สุดในสามโลก

ให้ตายซี้!!!!!!!  ทำไมถึงชอบลืมนั่นลืมนี่ไม่หยุดไม่หย่อน มันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายเลยจริงๆ  ตั้งแต่เรียนมหาลัยมา จนตอนนี้ก็ปี 2 แล้ว มีสบการณ์ของหายแบบเกินจะบรรยายจริงๆ  โดยสาเหตุอันเนื่องมาจากการวางของไม่ระวัง แล้วก็อิอาการขี้ลืมของตัวเอง  จริงๆ เล้ยย

          ตอนปีหนึ่งก็ทำบัตร ATM หาย แล้วก็มีคนเจอมาให้ พอปีสองก็ยังมิวายทำหายอีก ก็เลยไปทำใหม่  หลังจากนั้นก็ทำของอีกธนาคารนึงหายซึ่งมันรวมเป็นบัตรนักศึกษาในใบเดียวกัน  แล้วก็ทำใหม่กว่าจะทำเรื่องกว่าจะได้บัตรแถมเสียค่าใช้จ่ายต่างๆ นานา  ปาเข้าไปก็หลายตัง  แต่นี่มันแค่จิ๊บๆ ล่าสุดอันนี้เด็ดดดด   ทำกระเป๋าตังค์หายทั้งใบค๊าาาา    ในนั้นก็มีตังค์ยุประมาณห้าร้อย ซึ่งถามว่าเสียดายมั๊ยก็เสียดายน่ะ  แต่ที่เจ็บแสบยิ่งกว่าคือ  บัตร ATM สองใบ บัตรนักศึกษา บัตรประชาชนและอีกต่างๆ นานา  คราวนี้มันหายไปพร้อมๆ  ตอนหายก็น่าจะเป็นอิตอนไปกินข้าวที่โรงอาหารแน่เลย  บ้าจริง  เหมือนอยากจะด่าตัวเองให้แรงๆ  ทำบ้าอะไรลงไป  แถมตอนนี้ก็ไม่กล้าโทรไปบอกแม่อีก  ขืนแม่รู้โดนด่ายับ  เดี๋ยวนั่นหายเดี๋ยวนี่หาย  มันก็สมควรโดนด่าแหละไม่รู้จักระมัดระวัง  ลืมโน่นลืมนี่โดนทำใหม่มาก็หลายครั้งไม่รุจักจำ  ทำหายอยู่ได้  ตอนนี้ก็หามันไปสะทั่วมันต้องมีคนเจออยู่แล้วแล้วก็คิดว่าคนที่เจอก็น่าจะเป็นนักศึกษาด้วยกัน  แล้วก็พยายามตามหาตามที่ที่คิดว่าเค้าน่าจะเอาไปฝากไว้  แต่พอไปถามกลับไม่พบเลยสักที่จนตอนนี้เริ่มท้อแล้วจริง ทำบัตรใหม่หมดนี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยน่ะ  แถมตอนนี้ก็เริ่มจะมีสอบกับอีกไม่นานก็จะสอบไฟนอลแแล้วมันต้องใช้บัตรนักศึกษาไม่ก็บัตรประชาชนยืนยันตัวตนของเราตอนสอบของดันมาหายสะได้  ตอนนี้ก็เลยได้แต่ภาวนาหวังว่าคนที่เจอจะเอามาคืนในวันนี้พรุ่งนี้  เพราะตอนนี้ตังค์ที่มีติดตัวอยู่ก็ใกล้จะหมดแล้ว  อีกอย่างในกระเป๋าตังค์ก็มี่ทั้งว่าอยู่หอพักไหน เรียนคณะอะไร  อันที่จริงมันไม่ได้ยากเลยหากคนท่เจอจะติดต่อมา  ก็หวังว่ามันจะเป็นอุทาหรณ์สำหรับเพื่อนๆ  ให้ระมัดระวังโดยเฉพาะเรื่องของสำคัญแบบนี้เพราะถ้ามันหายขึ้นมามันก็ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องที่ไม่น่าเป็นเรื่องอย่างที่เห็น

ชีวิตมหาลัยกับงาน Byenior

                  ช่วงปลายเทอมสองแบบนี้หลายๆคนคงเตรียมตัวสวยหล่อ  ไปงานบายเนียร์กันอยู่สิน่ะ    พูดถึงงานบายเนียร์ แหม หลาย ๆ คนคงสงสัยกันว่างานบายเนียร์ มันคืองานอะไร แล้วที่ชื่อว่างานบายเนียร์ มันมาจากไหน ก็ต้องอธิบายกันแบบง่าย ๆ เข้าใจและเห็นภาพเลยว่า เป็นงานเลี้ยงอำลารุ่นพี่ปี 4 กัน โดยจะเรียกเต็ม ๆ ว่า BYE SENIOR (บายซีเนี่ย) โดยมีเป้าหมายเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์รุ่นพี่รุ่นน้อง ให้รุ่นพี่ได้ลำลึกถึงความหลังกับบรรยากาศเก่า ๆ โดยรวม  จะว่าไปมันก็คือเลี้ยงส่งพี่ปี 4 นั่นแหละ

ลักษณะของงาน

โดยทั่วไปจะเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ทั้ว ๆ ไป แต่ในปัจจุบันดูเหมือนจะมีการให้ความสำคัญมากขึ้นเพราะการจัดงานแต่ละครั้ง ผู้เข้าร่วมงานจะมีการแต่งตัวอวดโฉมความงาม บางครั้งก็จะมีการจัดธีมงานให้เป็นไปในรูปปแบบต่าง ๆ ส่วนใหญ่ธีมงานจะดูออกไปทางงานราตรีกลางคืน เพราะหลาย ๆ ที่จะมีสถานที่จัดงานเป็นโรงแรม ซึ่งแต่ละงานจะไม่เหมือนกัน

ลักษณะการแต่งกายไปงานบายเนียร์

ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางแนวชุดราตรี เดรสในผู้หญิง ส่วนผู้ชายก็แต่งกายเรียบร้อยดูดีแค่นี้ก็เริ๊ดดดและ ^^

          งานบายเนียร์นอกจากจะถือได้ว่าเป็นงานที่ได้อวดสวยอวดหล่อแล้ว  เรายังได้มาเลี้ยงส่งเพื่ออำลารุ่นพี่  ปี 4ที่จบการศึกษาในระดับปริญญาตรี ซึงถือเป็นงานสุดท้ายที่จะได้สังสรรค์กันแบบพี่น้องก่อนจะออกไปทำงานหรือศึกษาต่อนระดับต่อไป  จึงอยากอวยพรให้พี่ๆ ปี 4 ที่กำลังจะจบการศึกษาทุกคนโชคดีทุกคน  น่ะค่ะ ^^ 

เมื่อฉันหน้าปลวกม๊ายยยย

เอาหน้าตามาประเมินทุกอย่างเลยหลอ  หน้าตาดีทำอะไรก็ดีไปหมดงั้นหลอ!!!! 

           ตอนเรียนมัธยมเราก็รู้ตัวอยู่หรอกน่ะ ว่าเราไม่ได้ขาวไม่ได้สวย  ไม่ได้เริ๊ด  แต่เราก็มีความสุขดีไม่เคยโดนเอาไปเปรียบเทียบไม่ก็ล้อกันไปสนุกๆในกลุ่มเพื่อน   แต่พอเรียนมหาลัยหลายสิ่งหลายอย่างมันโดนมองในมุมมองที่ต่างออกไป  มันกลายเป็นว่าคนหน้าตาดีก็โดนมองว่าเป็นคนสำคัญได้ทำนั่นนี่มีแต่คนสนใจ

            เรามีแฟนน่ะคบกันมาตั้งแต่มัธยมจนเรียนมหาลัยเราก็ยังคบกันอยู่  แฟนเราก็ถือว่าเป็นคนหน้าตาดีคนนึงเลยแหละ  บางทีเราก็รู้สึกแย่ที่คนอื่นชอบมองว่าเรากับแฟนเราดูไม่เหมาะสมกัน  บางทีเราก็รู้สึกน่ะว่าเราคงคิดมากไปเองและคิดว่าถ้าเรารู้จักปล่อยวางเราก็จะไม่ต้องสนคำพูดใคร  แต่มันเป็นเรื่องธรรมชาติจริงมั๊ย   กับการที่โดนมองมา  โดนพูดถึงตอกย้ำว่าเรามันไม่สวย ดำ คำนินทาต่างๆนานา ลอยเข้าหูมา บ่อยๆใครมันจะไปทนไหวฟร่ะ  เราไม่ได้มองว่าตัวเองดูไร้ค่าหรอกน่ะและแน่นอนเราไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ  หรอกเรายอมรับน่ะว่าตอนนี้หน้าตาเราปลวกกกกกก ตัวดำ มองยังไงก็ไม่สวย แต่อีกไม่นานหรอกเราจะต้องดูดีจนใครๆ ต้องหันมองมาให้ดู  โดยเฉพาะอิพวกชอบดูถูกกันดีนัก ใครมันจะไปยอมให้ดูถูกกันอยู่ได้ทั้งปีทั้งชาติ  มันต้องมีวันของชั้นบ้างสิน่าอีกไม่นานหรอก  สู้โว๊ยยยยยย!!!!!  

คำว่า นิสิต กับ นักศึกษาต่างกันยังไงน่ะ

                                                                                                                                                   คงเคยสงสัยกันใช่มั๊ยค่ะว่าทำไมมหาวิทยาลัยบางแห่งใช้คำว่า"นิสิต" บางแห่งใช้คำว่า"นักศึกษา" วันนี้จึงหาบทความดีๆ เพื่อมาแก้ข้อสงสัยกันค่ะ ^^

นิสิต คือ คำที่ใช้เรียกผู้ที่เล่าเรียนในมหาวิทยาลัย ซึ่งมีลักษณะการพักอาศัยแบบอยู่หอนักศึกษา คือ คำที่ใช้เรียกผู้ที่เล่าเรียนในมหาวิทยาลัยทั่วไป


นิสิต จะหมายถึง นิสิตชาย และ นิสิตตา จะหมายถึง นิสิตหญิง (มีหลักฐานการเรียกนิสิตตาสำหรับ นิสิตหญิงที่เรียนจุฬาฯในสมัยก่อน)


เมื่อ 70 ปีกว่ามาแล้ว ส่วนบริเวณที่เป็นเมืองจะอยู่ในกรุงเทพชั้นใน (นับจากคลองผดุงกรุงเกษม หรือ หัวลำโพงเข้าไปจนถึงเกาะรัตนโกสินทร์) ส่วนที่อยู่ถัดจากหัวลำโพงออกมาจะเป็นพระนคร(ชื่อเรียกกรุงเทพมหานครในสมัยนั้น)ชานเมือง


มหาวิทยาลัยที่อยู่นอกเมือง ผู้เรียนมีความจำเป็นต้องอยู่หอ จึงเรียกผู้ที่เรียนมหาวิทยาลัยนอกเมืองนี้ว่า นิสิต เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย(สมัยนั้นถือว่าอยู่นอกเมืองครับ แตกต่างจากสมัยนี้กลายเป็นใจกลางเมืองไป เมื่อเมืองหลวงขยายตัวมากขึ้น) มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ(ซึ่งในขณะนั้นมีวิทยาเขตในกรุงเทพและต่างจังหวัดหลายแห่งด้วยกัน เช่น ประสานมิตร ปทุมวัน พลศึกษา-บริเวณสนามกีฬาแห่งชาติ บางแสน เป็นต้น)


ส่วนมหาวิทยาลัยที่อยู่ในเมือง ผู้เรียนไม่มีความจำเป็นต้องอยู่หอใด ๆ ทั้งสิ้น จึงเรียกผู้ที่เล่าเรียนว่า นักศึกษา โดยมีมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง(ขณะนั้นมีที่ตั้งอยู่ที่ท่าพระจันทร์เพียงแห่งเดียว)ริเริ่มใช้คำนี้ขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยแรก มหาวิทยาลัยที่ใช้คำว่า "นักศึกษา" ในสมัยนั้น จึงได้แก่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์(ชื่อในปัจจุบัน) มหาวิทยาลัยศิลปากร(ขณะนั้นมีที่ตั้งมหาวิทยาลัยอยู่ที่วังท่าพระเพียงแห่งเดียว) และ มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์(มหาวิทยาลัยมหิดลในปัจจุบัน ขณะนั้นมีที่ตั้งมหาวิทยาลัยอยู่ที่ศิริราช)


หลังจากนั้น วิทยาเขตอื่น ๆ ของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ได้รับการสถาปนาเป็นมหาวิทยาลัยประจำภูมิภาค เช่น มหาวิทยาลัยบูรพา(เดิมเป็นวิทยาเขตบางแสน) มหาวิทยาลัยนเรศวร มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ส่วนวิทยาเขตปทุมวันและพลศึกษาปัจจุบันได้ยุบวิทยาเขตไป และเวนคืนที่ดินกลับสู่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเพื่อใช้ในการเรียนการสอนอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน)


ทั้งหมดนี้ คือ ความแตกต่างของคำว่า "นิสิต" และ "นักศึกษา" นั้นเองค่ะ ปัจจุบันนิยมเรียกผู้ที่เรียนในมหาวิทยาลัยว่า นิสิตนักศึกษา ในความหมายรวมควบคู่กันไปเลย


ถึงแม้ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยต่าง ๆ จะเริ่มมีหอพักเป็นของตัวเองหรือไม่ก็ตาม แต่ก็นิยมใช้คำเรียก นิสิต นักศึกษา ตามแบบฉบับดั้งเดิมของแต่ละสถาบันอย่างที่เห็นกันในปัจจุบัน


ส่วนความเข้าใจเรื่องผู้ก่อตั้ง เรื่องการมีพระบรมวงศานุวงศ์ชั้นสูงเล่าเรียนอยู่ หรือความเข้าใจอื่น ๆ เป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงทั้งสิ้น


ปัจจุบันมีมหาวิทยาลัยที่เรียกผู้เล่าเรียนว่า "นิสิต" ดังนี้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
มหาวิทยาลัยบูรพา
มหาวิทยาลัยนเรศวร
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
มหาวิทยาลัยทักษิณ
มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

ส่วนมหาวิทยาลัยอื่นนอกจากนี้ จะเรียกผู้เรียนว่า "นักศึกษา" ได้แก่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ มหาวิทยาลัยรัฐอื่น ๆ และมหาวิทยาลัยเปิดทุกแห่ง




คำว่า นิสิต จึงไม่ได้มีความหมาย หรือความพิเศษอันใดต่างจากคำว่า นักศึกษา เลย มีเพียงที่มาเท่านั้นที่แตกต่างกัน

ทีนี้คงหายข้องใจ กลายเป็นความเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วนะค่ะ

ขอบคุณข้อมูลจาก ^^  http://www.dek-d.com/    

ความสุขกับชีวิตมหาลัย

                           เบื่ออ่ะ ตั้งแต่เรียนมหาลัยมา ชีวิตไม่เคยมีความสุขแบบยิ้มได้แบบเต็มที่สักวัน  ความสุขแบบตอนเรียนมัธยมไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมด  เรียนก็ยาก  กิจกรรมเยอะ  บางทีขนาดจะสอบแล้วกีฬามั่ง โน่นนี่นั่นยังท่วมหัวอยู่เลย  มันดูเหมือนมันไม่เป็นระบบไม่เป็นเวลา  บางทีก็ชอบมีนัดเรื่อยเปื่อยทั้งๆที่มันไม่ได้จำเป็นอะไร บางทีก็มีเรียนตอนดึกทุ่มนึงเสร็จสามทุ่ม  บางทีก็มีสอบตอนทุ่มนึง  ไม่ก็เรียนวันเสาร์  อาทิตย์แบบไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย บางทีก็รู้สึกเหมือนเราอยู่คนเดียว  คิดต่างจากคนอื่นในหลายๆเรื่อง กิจกรรมก็ไม่ค่อยอยากจะเข้าร่วม  เข้ากับคนอื่นไม่ค่อยจะได้ก็มันเบื่อนิ  เจอแต่พวกน่าเบื่อ คนน่าเบื่อ  พวกชอบนัดแล้วมาสาย  เวลาไม่เป็นเวลา  นัดทำงานแล้วมาเล่นไม่ยอมทำให้มันเสร็จๆ ชอบทำให้หงุดหงิดอยู่เรื่อยเลย   งานก็ต้องทำเยอะบางทีเหมือนเราอยู่ท่ามกลางพวกอะไรก็ไม่รู้คุยกันแต่เรื่องหยุมหยิมไร้สาระ แถมบางทีไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าคนพวกนั้นบางทีก็มองเราแปลกๆ  บางทีสายตาเหมือนกับมองมาแบบว่าดูถูกว่าเราทำไม่ได้เหมือนเค้า  เราก็รู้สึกน่ะว่าก็คนเรามันต่างกันมันเก่งอันนี้แต่เราถนัดอีกอย่างถ้ามันมาอยู่ตรงที่ที่เราถนัดเรื่องนี้อยู่มันก็กลายเป็นแค่คนกากๆ คนนึงที่ทำอะไรไม่ค่อยได้เหมือนกันอะแหละ  มันก็อย่างว่าคนรอบข้างหรือสภาพแวดล้อมรอบตัวเรามักมีผลกับเราเสมอมันก็เป็นส่วนหนึ่่งทีทำให้ชีวิตตอนนี้ไม่มีความสุขเอาสะเลย การบ้านก็แยะยิ่งสาขาที่เรียนก็อ่านหนังสือกันจนเหนื่อย ทำแลปกันจนเพลียโดยเพฉาะพวกแลปทดลองเนี่ย  ต้องอยู่กับสารเคมี  แลปแต่ละครั้งก็นานมากกกกก     เรียนไม่กี่หน่วยยกิจแต่เจอแลป สอง สามตัวนี่แบบตารางแน่นเลย ยิ่งสาขาที่เรียนก็มีแต่แลปๆๆๆๆๆๆๆๆๆเมื่อก่อนอยากเรียนแลปสะมากมาย มาเจอเอาตอนนี้บอกได้เลยว่า "เข็ด" แล้วจริงเบื่อสภาพแบบนี้เต็มทีและเหมือนกับต้องทนให้ผ่านไปได้วันๆ  ชีวิตมันน่าเบื่อขนาดนี้เลยหลอ  เรียนก็เหมือนกันคณะที่เรียนอยู่รู้สึกว่ามันไม่โอเลยจริงๆ ต้องจมอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ  จนครบสี่ปีเลยหลอตอนนี้รู้สึกเหนื่อยรู้สึกเหนื่อยท้อเต็มทีไม่อยากทำอะไรมันสักอย่างเลยวุ๊ย!!!!!  เบื่อๆ

6 วิธีละลายความเครียดในมหาวิทยาลัย

              สำหรับนักศึกษาอย่างเราๆ  ก็อย่างว่าอะน่ะมันก็ต้องเจอกับเรื่องเครียดเป็นธรรมดา วันนี้เลยมีข้อมูลดีๆเกี่ยวกับการจัดการกับความเครียดมาให้ลองทำดูกัน ^^

เชื่อไหมว่า!! ความเครียดที่มากเกินไปทำให้เราสอบได้เกรดไม่ดี กิจกรรมก็ไม่ดี  วิธีละลายความเครียดในรั้วมหาวิทยาลัยมีหลักการง่ายๆ อยู่ที่ “การบริหารเวลา” เพราะส่วนใหญ่ความเครียดมักเกิดจากเวลาที่เรารู้สึกว่าควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ ยิ่งเราควบคุมอารมณ์ได้ดีเท่าไร ความเครียดและกังวลก็จะยิ่งน้อยลงไปด้วย ก่อนที่จะไปถึงเทคนิคละลายความเครียด หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดที่ช่วยลดความเครียดได้คือการ “หัวเราะ” ค่ะ ดังนั้นเราควรจัดตารางเวลาไว้เพื่อทำกิจกรรมที่ได้หัวเราะบ้าง เช่น ดูหนังตลก ใช้เวลาผ่อนคลายและหัวเราะอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องคิดกังวลเรื่องการเรียน หลังจากได้พักเต็มที่แล้วค่อยหันกลับมาหาทางจัดการกับความเครียด กันดีกว่า 6 วิธีละลายความเครียดในมหาวิทยาลัย 1. ดูว่าความเครียดของเราเกิดจากการบริหารเวลาไม่เป็นหรือไม่ – ถ้าความเครียดและวิตกกังวลของเราเกิดจากเราทำงานส่งไม่ทัน, ไม่มีเวลาทำแลป, กิจกรรมชมรมมากเกินไป, ทำงานหนัก, หรือมีภาระต้องดูแลแฟน สิ่งที่ควรทำคือตั้งใจบริหารเวลาให้ดีขึ้นกว่าเดิม การบริหารเวลาไม่เป็นเกิดจากการทำงานช้า, กะเวลาผิดพลาดเพราะคิดว่าน่าจะทำงานเสร็จได้ทันเวลา, และใช้เวลาในรายละเอียดที่ไม่สำคัญมากเกินไป วิธีการละลายความเครียดของปัญหานี้คือ: หาเวลาว่างเพียงพอสำหรับทบทวนบทเรียนก็จะรู้สึกเครียดและกังวลลดลง และส่งผลให้เกรดดีขึ้นได้เอง 2. ทำตารางเวลาให้เหมาะกับบุคลิกภาพ, เวลาเรียน, และไลฟ์สไตล์ของเรา – ถ้าเรามีกิจกรรมทั้งนอกและในหลักสูตรต้องทำเยอะจนล้นมือ การจัดตารางตามแบบคนอื่น เช่น แต่ละวันต้องเรียน 60 นาที ทำกิจกรรม 60 นาที พักผ่อน 60 นาที ฯลฯ อาจไม่เหมาะกับเรานัก เพราะระหว่างที่ยังทำกิจกรรมไม่เสร็จ การเปลี่ยนไปนั่งเรียน 60 นาทีด้วยใจพะวักพะวงแต่กับกิจกรรมที่ทำไม่เสร็จคงไม่ดีนัก ดังนั้นลองหาวิธีจัดตารางให้เหมาะกับการใช้ชีวิตของเราซึ่งแต่ละคนก็จะมีเทคนิคไม่เหมือนกัน แต่มีเป้าหมายเดียวกันคืองานเสร็จทันส่งและเราไม่เครียดมากด้วย 3. หาวิธีเพิ่มประสิทธิภาพในการเรียน – ยิ่งเรารู้วิธีการเรียนมากเท่าไร ความเครียดก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น มีงานวิจัยพบว่ายิ่งเราสามารถควบคุมความเป็นไปในชีวิตเราได้มากเท่าไรก็จะยิ่งส่งผลโดยตรงไปลดความเครียดและวิตกกังวลในการเรียนได้มากเท่านั้น สาเหตุที่ทำให้เราเครียดมักเกิดจากมีงานที่ต้องทำและวิชาที่ต้องเรียนจนล้นมือ ในเมื่อเราไม่สามารถเพิ่มเวลาให้มากกว่าวันละ 24 ชั่วโมงได้ เราคงต้องหาวิธีเพิ่มประสิทธิภาพในการเรียนและทำงานเพื่อให้ทำงานได้มากขึ้นในเวลาเท่าเดิม 4. ระวังอย่าเผลอทำกิจกรรมนอกหลักสูตรที่ไม่ได้วางแผนล่วงหน้าบ่อยนัก – ทุกครั้งที่เราเริ่มตั้งสมาธิลงมืออ่านหนังสือและทำงานอย่างจริงจัง บรรดาทวิตเตอร์, เฟคบุ๊ค, เว็บไซต์, หรือแม้แต่โทรศัพท์มือถือล้วนเป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้ทำงานไม่เสร็จเสียที แม้เราคิดว่าคุย 10 นาทีแล้วค่อยอ่านหนังสือเพิ่มขึ้นอีก 10 นาทีก็ได้ แต่ความเป็นจริงเวลาไม่ใช่ประเด็นสำคัญ แต่การตั้งสมาธิก่อนเริ่มลงมือทำงานต่างหากที่เป็นปัญหาใหญ่ ดังนั้นถ้าจำเป็นต้องเช็คอีเมล์หรือโทรคุยกับใครก็ควรทำเสียให้เรียบร้อยก่อนลงมือทบทวนบทเรียน ดังนั้นหนึ่งในเทคนิคละลายความเครียดที่ดีที่สุดคือ หลีกเลี่ยงการใช้อินเตอร์เน็ต, รับโทรศัพท์, ให้เพื่อนเข้ามาคุยในห้อง, หรือทำอะไรก็ตามที่อาจจะรบกวนการทบทวนบทเรียนกลางคันได้ 5. ใช้เวลาวันละ 30-60 นาทีจัดตารางเวลา - ชั่วโมงแรกของแต่ละวันควรเริ่มต้นด้วยการจัดตารางสิ่งที่จะต้องทำในวันหรือสัปดาห์นั้น เสร็จแล้วให้หาที่ระบายความรู้สึกเครียดกังวลใส่อะไรสักอย่าง เช่น เขียนไดอารี่, เขียนบล็อก, หรือบ่นให้คนใกล้ตัวฟัง เมื่อสมองปลอดโปร่งและกิจกรรมที่ต้องทำได้รับการวางแผนเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นเราจะสามารถตั้งสมาธิกับการเรียนและทำงานในวันนั้นได้อย่างเต็มที่ 6. แบ่งเวลาในแต่ละวันเพื่อทำงานที่เราถนัดบ้าง – บางครั้งสิ่งที่เรียนก็ไม่ใช่เรื่องที่เราถนัดเสมอไป เราอาจไม่มีเวลาพอที่จะนั่งฝึกทักษะที่ไม่ถนัดให้เก่งขึ้นแล้ววางเรื่องที่ถนัดไว้เฉยๆ เพราะการสอบไม่รอให้เราเก่งก่อน ดังนั้นอาจจะดีกว่าถ้าเราใช้ทักษะที่เราชำนาญที่สุดมาช่วยในการเรียน ส่วนการพัฒนาทักษะที่ไม่ถนัดเก็บไว้ตอนที่ไม่ต้องกังวลกับการสอบก็ได้ เช่น ถ้าเราเป็นคนถนัดการเรียนโดยการอ่านและเขียนแต่ไม่ถนัดการฟัง ดังนั้นไม่ควรอัดเลคเชอร์เพื่อกลับไปฟังหรือถอดเทปเพื่อพัฒนาทักษะการฟังในยามที่วันสอบใกล้เข้ามาแล้ว แต่ควรอ่านเตรียมก่อนไปฟังเลคเชอร์ ฟังแล้วจดและกลับมาอ่านทบทวนหรือเขียนโน้ตย่อมากกว่า ส่วนทักษะการฟังค่อยไปพัฒนาตอนทำงานที่ไม่จำเป็นต้องสอบทำเกรดแล้วก็ยังได้ วิธีนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความเครียดและกังวลในขณะเรียน แต่ถ้าใครคิดว่าตนเองไม่เครียดอยู่แล้วและอยากพัฒนาทักษะที่ไม่ถนัดก็ทำได้ตามอัธยาศัย สรุปคือการบริหารเวลาให้ได้อย่างเหมาะสมถือเป็นวิธีสำคัญในการช่วยลดความเครียดขณะเรียนได้เพราะทำให้เรารู้สึกว่าสามารถควบคุมทุกสิ่งรอบตัวให้เป็นไปได้ดังที่วางแผน การเรียนก็ดี กิจกรรมก็ดี...ชีวิตในมหาวิทยาลัยก็จัดการได้ลงตัว ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก ^^  : Too Stressed to Study? 6 College Stress Management Tips [Internet]. [cited 2010 Oct 8];Available from:http://theadventurouswriter.com/blog/too-stressed-to-study-college-stres...

ความน่าเบื่อของชีวิตช่วงสอบ

มักเจอประโยคเกรียนๆ จนเอือม

- เริ่มอ่านหนังสือมั่งยัง

- ช่วงนี้เงียบไปเลยน่ะ  ซุ้มอ่านหนังสือหลอ  ; ซุ่มบ้าซุ่มบออะไรแกอ่านเยอะกว่าชั้นอีก  นอนก็หาว่าซุ่ม                                                                      อ่านหนังสือ

- อ่านเยอะๆระวังจะได้ A น่ะ   ;ถ้าเป็นแบบนั้งจริงๆก็ดีสิ

- นอนดึกจังอ่านหนังสือหลอ

- จะอ่านทำไมนักหนาจะเอา A  หลอ     ; เออ....ใช่ =.=

- อย่างแก A ทุกวิชายุแล้ว  ; นี่ประชดหลอก็รู็อยู่ความจิงเป็นไง =..=

เป็นช่วงเวลาแห่งการทรมาน และเพิ่มน้ำหนัก

- นอนดึกบ่อย  เพราะเพิ่งมาอ่านได้ทั้งวันทั้งคืนก่อนวันสอบ 1 วัน

- นอนดึกก็หิวอีก   เลยต้องกินๆๆๆๆๆ เข้าไปและสุดท้ายก็นอน

- สอบมักมาพร้อมกับสิวยังกะนัดกันมาอย่างดี  ผุดขึ้นมาแบบไม่ยั้ง

มักมีอาการแปลกๆเกิดขึ้น

- เห็นภาพหลอน  อิอิ  ล้อเล่นเวอร์ป๊ายยย

- มักมีอาการเปิดหนังสือแล้วจะง่วงนอนตลอดเวลา

- ชอบเอาหนังสือไปนอนอ่านบนเตียงนอนทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าอีกเดี๋ยวก็หลับ

- ทั้งที่จะต้องอ่านหนังสือ  แต่ก็ทำใจห้อ่านไม่ได้สะที

หลังสอบเสร็จแต่ละวิชาก็จะให้ความรู้สึกแตกต่างกันไป

-ถ้าวิชาไหนทำข้อสอบไม่ได้   ; ชีวิตทำไมถึงเป็นแบบนี้คนอื่นทำได้แต่เร๊าาาา.....เราทำไม่ได้ทำม๊าย แล้วชีวิตก็จะเข้าสู่โหมดสลดไปอีกครึ่งชั่วโมง

หรือบางที ; ทำไม่ได้ก็ช่างไม่เห็นสนเลย

-ถ้าวิชาไหนทำข้อสอบได้  ;โลกช่างสดใสหน้าอยู่  555  เราเนี่ยก็เก่งเหมือนกันนิน่ะ นอกจากจะหน้าตาดีแล้วยังจะมีความสามารถอีก

- และหลังจากที่สอบเสร็จจะทำให้เรารู้ว่า การนอนหลับได้แบบมาราธอนเป็นยังไง 55

          แต่ตอนสอบก็แปลกน่ะบางคนชอบถามว่าอ่านหนังสือยัง พอบอกว่ายังไม่อ่าน  ม๊านนนก็ไม่เชื่อ  แล้วจะถามเพื่อ?   บางทีตอนสอบอิคนบอกยังอ่านไม่ถึงไหน  ทำข้อสอบไม่ได้เสือกได้คะแนนเยอะ   อิคนบอกว่าทำได้อ่านหนังสือมาทั้งเดือนดันได้คะแนนน้อย  555  แล้วเราก็จะวนเวียนเจอเรื่องแบบนี้อยู่ร่ำไปทุกครั้งที่มีการสอบ