ชีวิตมหาลัยกับความโดดเดี่ยว
เคยมีความรู้สึกมั๊ย ? ว่าบางทีแม้เราจะยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายแต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีใคร มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่ต้องพบเจอกับความรู้สึกเแย่แบบนี้ทุกๆวัน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นคนอัธยาศัยแย่อะไร ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็มีเพื่อนเยอะแยะ
คำว่าพื่อนสำหรับที่นี่!!!! สำหรับในมหาลัยมันเหมือนคำที่ใช้เรียกแบบแค่ผิวเผิน เราทุกคนเหมือนกับถูกจับมารวมกันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่เพื่อให้แต่ละวันมันผ่านๆ พอมีงานมีกิจกรรมก็ค่อยร่วมมือร่วมใจทำจนมันผ่านพ้นไปได้ดีและตอนนั้นดูเหมือนทุกคนจะดูสนิทกันมากและเข้ากันได้ดีแต่พอหลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกเลยจริงๆที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนเพื่อนบ่อยมาก และหลายต่อหลายคนที่รู้จักก็เข้ามาปรึกษาเรื่องนี้ ก็อย่างว่าเราจะมีเพื่อนทำไมถ้ามีอยู่แต่เค้าไม่เคยรับฟังเรา ไม่สนใจที่เราพูด แสดงออกว่าเค้าก็ไม่ได้แคร์เราเท่าไหร่ ไม่สนใจว่าเราจะเป็นไงจะทำไรก็ทำจะไปไหนก็ไปแล้วค่อยมาถามทีหลังว่าทำไมเราไม่ไปไม่ทำ เวลามีปัญหาก็ปรึกษาอะไรไม่ได้ เหอะๆ บางทียังรู้สึกเลยว่าอยู่คนเดียวยังสบายใจสะกว่ามีเพื่อนแบบนี้ อย่างเพื่อนคนก่อนๆที่เจอมารู้สึกเลยว่านิสัยเราเข้ากับเค้าไม่ได้แม้อยู่ด้วยกันเป็นสามสี่เดือนแล้วก็ตาม แม้บางสิ่งบางอย่างเราจะทำเป็นไม่ใส่ใจมันเแล้วก็ตามแต่สุดท้ายผลออกมาคือมันก็อยู่ด้วยกันไม่ได้อยู่ดี ทำไมถึงเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้มันทำให้รู้สึกไม่มีความสุขเอาสะเลย รู้สึกเบื่อหน่ายกับวันแต่ละวัน เครียดกับเรื่องเรียนก็เยอะอยู่แล้วนี่ยังจะต้องมาเครียดกับเรื่องเพื่อนอีก เฮ้ออออ……..อยากจะเรียนให้มันจบๆ ไปสะที
เราเข้าใจดีนะ เราก้อเปน อย่าไปแคร์ อย่าสนใจเลย^^ กัดฟันอดทนลุยคนเดวไปเล๊ยย
ตอบลบจรา ๆขอบใจมั๊กๆ เลย ^^
ตอบลบ